Në një vend ku pushteti riciklon veten dhe drejtësia shitet me çmim, Shqipëria ka mbetur peng i një këneta politike që as nuk thahet, as nuk pastrohet.
Nga Redi Minga:
Në Shqipëri, politika nuk është më garë idesh, por kënetë interesash, ku çdo njeri që hyn, mbytet. Dhe nëse ka një të vërtetë që nuk ka ndryshuar prej vitit 1991, ajo është kjo: kënetën e mbajnë gjallë të njëjtët batakçinj që e kanë ndërtuar me duart e tyre.
Nga idealizmi në pazar politik
Në fillim, shqiptarët besuan se po fitonin lirinë. U hodhën në rrugë me flamuj e shpresë për drejtësi e demokraci. Por shumë shpejt, ëndrra e tyre u kthye në makth: diktatura u zëvendësua me oligarki, ndërsa shpresa me emigracion masiv.
Sot, çdo qeveri është vijimësi e së njëjtës klase të korruptuar, që ndërron vetëm ngjyrën e flamurit, por jo shpirtin e pushtetit.
Qeveria – Kryetarja e kënetës
Në krye të kësaj kënete, sot qëndron Edi Rama – një mafioz me pushtet që ka privatizuar shtetin, që e blen, e shantazhon e korrupton çdo institucion që duhet ta kontrollojë.
Rama e ka trajtuar Shqipërinë si pikturë personale, ku ngjyrat janë tendera dhe firmat janë miliona euro që zhduken në offshore.
Pas çdo slogani “rilindës” fshihet një vdekje e re ekonomike, një tokë e sekuestruar, një qytetar i dëbuar.
Opozita – kënetë brenda kënetës
Por tragjedia është edhe më e thellë: opozita është bërë pjesë e së njëjtës baltë.
Në vend që të luftojë, ajo bën pazare. Në vend që të denoncojë, ajo pret radhën për pushtet.
Nuk ka më “të djathtë” apo “të majtë” — ka vetëm një klasë politike që sundon dhe një popull që vuan.
Populli që qan, por ende nuk është dorëzuar
Ndërsa politikanët jetojnë në luks, shqiptari i thjeshtë numëron lotët për fëmijët që i ikin, për shtëpinë që humbet, për tokën që i merret, për dinjitetin që i përplaset nepër zyrat e Rilindjes.
Lotët e tij nuk janë më dhimbje, por shenjë tradhtie — tradhtie ndaj kombit, historisë dhe sakrificave të brezave.
Shpresa – tharja e kënetës nis nga e vërteta
Këneta politike do të thahet vetëm kur shqiptarët të refuzojnë të jenë spektatorë.
Kur të mos pranojnë më “të keqen më të vogël”, por të kërkojnë të drejtën më të madhe.
Kur të kuptojnë se pushteti nuk është armik vetëm kur është kundër teje, por edhe kur të bën bashkëfajtor në heshtje.
Në këtë kënetë, çdo gjethe është mashtrim, çdo bretkosë është politikan, dhe çdo lot i shqiptarëve është një pikë uji që e mban kënetën gjallë.
Deri ditën kur populli të ngrihet dhe ta kullojë vetë.
Ndalohet kopjimi pa lejen e portalit PatriotikMedia.al. Ky material është i mbrojtur sipas ligjit nr. 35/2016 për të drejtën e autorit dhe të drejtat e lidhura me të.